Wyjście z cienia

Uczynił Zajdel z konwencji science-fiction narzędzie do przekazywania swej wiedzy o świecie i do zapisania świadectwa. Trudno dziś jednoznacznie powiedzieć , czy zostawił nam dzieło wieczne lub choćby tylko trwałe. Na pewno dał wzór postawy, która w literaturze bronić się będzie tak długo, jak będą istnieć pisarze, książki i czytelnicy. Maciej Parowski Od 80 lat, od momentu obrony Ziemi przed najazdem obcych, kosmiczni bracia nadają właściwy kierunek rozwojowi cywilizacji ziemskiej. Ustanawiają nowy podział terytorialny, wprowadzają ład, równomierny podział dóbr, ustabilizowaną gospodarkę oraz powszechny język światowy. Jednak w młodym szesnastoletnim umyśle głównego bohatera rodzą się wątpliwości co do zasad „jedynie słusznych, jedynie możliwych, bez alternatywy”. Gdzie kończy się dyskretna opieka Proksów, a zaczyna kontrola i zniewolenie mieszkańców globu? „Wyjście z cienia” należy do najważniejszych tytułów Janusza A. Zajdla. Po raz kolejny zadaje on pytanie o jakość istnienia cywilizacji w warunkach odgórnie narzuconych reguł funkcjonowania. Janusz A. Zajdel (1938-1985) – prekursor nurtu fantastyki socjologicznej, którego nowatorska twórczość do dziś inspiruje kolejne generacje pisarzy. Autor takich klasyków socjologiczno-politycznych jak „Cylinder van Troffa”, „Relacja z pierwszej ręki”, „Paradyzja”, „Limes inferior”, czy „Wyjście z cienia”. Na jego cześć od połowy lat 80-tych najlepsi twórcy fantastyki w Polsce otrzymują nagrodę im. Janusza A. Zajdla. Czyta Piotr Warszawski