Dziady cz. 2

Dziady to cykl dramatów romantycznych autorstwa Adama Mickiewicza. Ze względu na swoją strukturę nazywane są dramatem amorficznym, który charakteryzuje się brakiem strukturalnej jedności, kolejne wydarzenia nie są ze sobą połączone.
II część jest dramatem społecznym, IV dramatem miłosnym, a III dramatem narodowo-rewolucyjnym. II i IV część Dziadów oraz wiersz Upiór, ze względu na miejsce powstania, nazywane są Dziadami wileńsko-kowieńskimi, natomiast III część drezdeńskimi; według badaczy zaś miały one być zadośćuczynieniem dla rodaków, odkupieniem win za to, że poeta nie brał udziału w powstaniu listopadowym.

Adam Mickiewicz (1798-1855) urodził się 24 grudnia 1798 r. w Zaosiu koło Nowogródka. Wybitny poeta, romantyczny wieszcz, zwany często bardem słowiańskim lub poetą przeobrażeń. Obok Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego uważany za największego poetę doby polskiego romantyzmu. Znakomity twórca dramatu romantycznego. Autor ballad, powieści poetyckich, dramatu Dziady, a przede wszystkim epopei narodowej Pan Tadeusz. Zmarł 26 listopada 1855 r. w Konstantynopolu, a w 1890 r. jego prochy zostały złożone w krypcie na Wawelu.