Instytucje społeczeństwa obywatelskiego w polskim dyskursie konstytucyjnym

Tematyka książki jest aktualna, a przyjęta przez autora perspektywa badawcza nosi znamiona prawnej i politologicznej. To jej szczególny walor, gdyż większość publikacji traktuje społeczeństwo obywatelskie w aspekcie socjologicznym. Ponadto przyjęte przez Autora podejście normatywne nie zamyka się na statycznej analizie, ale wpisuje się w kontekst badań naukowych charakterystycznych dla neoinstytucjonalizmu, uwypuklając dynamizm problemu badawczego. Kategoria społeczeństwa obywatelskiego, jaką operuje autor, umiejscowiona jest na gruncie państwa, które to stanowi płaszczyznę jego rozwoju. Autor przeprowadził szeroki i głęboki proces badawczy, wyszukał i przedstawił często zapomniane już materiały i dokumenty. Postawił nowe problemy badawcze, dokonał dojrzałej analizy tematu, sformułował wiele uogólnień i skonkretyzował szereg wniosków, połączył wiele wymiarów – analityczny i syntetyczny, teoretyczny i praktyczny, konstytucyjny i politologiczny. Publikacja jest twórczą i krytyczną analizą postawionego w tytule problemu badawczego. Przedstawione opracowanie nie tylko diagnozuje rzeczywisty obraz dyskursu konstytucyjnego na temat społeczeństwa obywatelskiego, ale też w wielu momentach zawiera wnioski de lege ferenda. Walorem opracowania zatem jest nie tylko jego charakter naukowy, ale także może ono mieć znaczenie utylitarne i stanowić asumpt do przemyśleń dla decydentów politycznych.