Na obcej ziemi

Na obcej ziemi jest pierwszym polskim przekładem mistrzowskich opowiadań Izraela Joszuy Singera ilustrujących wielokulturowość ziem dawnej Rzeczypospolitej. Zbiór został wydany po raz pierwszy w Wilnie w 1925 roku. Zróżnicowany pod względem typów narracji, a także podejmowanych tematów, stanowi ewenement w ówczesnej literaturze jidysz, wykraczając poza ramy symbolicznego getta żydowskiego. Opisując złożony splot ludzkich losów, Izrael Joszua Singer w doskonały literacko sposób prezentuje czytelnikowi mieszankę stylów, perspektyw, nacji i religii. W książce „Na obcej ziemi” starszy brat noblisty Isaaca Bashevisa Singera, Izrael Joszua Singer prezentuje mieszankę stylów, perspektyw, nacji i religii, które składają się na skomplikowany obraz ludzkich losów. Każde z opowiadań jest częścią przekroju społeczeństwa, ukazanego przez autora jako różnorodne nie tylko pod względem grup społecznych i wyznaniowych. Podejmowane problemy to także perypetie ekscentrycznych indywidualistów, prostolinijnych proletariuszy oraz samotność i niedola jednostki. To wieloplanowy portret ludzi stojących przed wyzwaniami, należących do różnych światów, a jednocześnie połączonych przez sytuacje i okoliczności. Cechą charakterystyczną prezentowanych tekstów jest zerwanie z dydaktyzmem właściwym dla moralizatorskiej prozy klasyków literatury jidysz. Ocenę dokonywanych przez bohaterów wyborów i rozstrzygnięć moralnych autor pozostawia czytelnikom.