Ostatnie westchnienie Maura

Salman Rushdie urodził się w 1947 roku w Indiach. Od czternastego roku życia mieszkał w Wielkiej Brytanii, potem także w Stanach Zjednoczonych. Jest absolwentem Cambridge. Zadebiutował w 1974 roku powieścią Grimus. Międzynarodową sławę przyniosły mu dopiero opublikowane w 1981 roku Dzieci północy, które zdobyły Nagrodę Bookera, a następnie w roku 1993 Bookera Bookerów i w roku 2008 Best of the Booker. W 1988 roku ukazały się Szatańskie wersety – jego najsłynniejsza powieść. Rushdie jest laureatem wielu nagród literackich. W 2006 roku odwiedził Polskę. Królowa Elżbieta II nadała mu w 2007 roku szlachectwo. Spośród utworów Rushdiego REBIS wydał następujące powieści: Grimus, Dzieci północy, Ostatnie westchnienie Maura, Wstyd, Ziemia pod jej stopami, Furia, Śalimar klaun, Czarodziejka z Florencji, Harun i Morze Opowieści, Luka i Ogień Życia oraz zbiór opowiadań Wschód, Zachód, a w 2013 roku "Szatańskie wersety", w nowym tłumaczeniu! Najnowsze dzieło Rushdiego – wspomnienia z okresu obowiązywania fatwy – zatytułowane Joseph Anton. Autobiografia REBIS opublikował w dniu światowej premiery książki. To moja i tylko moja opowieść – o niełasce, w którą popadł szlachetnie urodzony mieszkaniec Moraes Zogoiby, zwany Maurem, słowem ja, przez większość dni jedyny męski dziedzic miliardów dynastii da Gama-Zogoiby, wielkich kupców korzennych z Koczinu, oraz o odtrąceniu od czegoś, co słusznie mogłem uważać za przyrodzony sposób życia, na które skazała mnie własna matka Aurora, z domu da Gama, nasza najświetniejsza współczesna artystka...” Saga ta zaczyna się od przepadku prapradziadka Francisca, zlizanego przez gorliwy jęzor laguny i od wzniecenia w ten sposób katastrofalnej, iście homeryckiej rodzinnej waśni, urozmaicanej morderstwami, toczonej w blasku płonących plantacji i w dymach spowijających gaje kardamonowe. Rodzinę tę rozdzierały nie tylko chciwość i sekrety, lecz i dzieliły granice rysowane kredką na podłodze i sterty worków z przyprawami służące za fortyfikacje.(O całe lata później ofiarą zgubnych podziałów padł również Bombaj i zapłonął.) Zapierająca dech w piersiach opowieść Moraesa Zogoiby’ego prowadzi przez legendarny rajski salon Aurory do podniebnego ogrodu jego wszechmocnego ojca, na szczyt szklanego wieżowca wzniesionego przez niewidzialnych ludzi: odsłania groteskowe i wzruszające dzieje jego rodu, a także tragikomiczne przeistoczenia wyegzekwowane przez miłość. „Ostatnie westchnienie Maura” to pieśń miłosna dedykowana ginącemu światu i jego ostatnie radosne zawołanie.