Taniec życia i pieśń śmierci

Kiedy byłem młody, przemierzyłem całą tę ziemię, od wschodu po zachód, i nie zobaczyłem nikogo oprócz Apaczów. Po wielu wiosnach znowu wyruszyłem i spotkałem rasę białych ludzi, którzy przybyli, aby nam ją odebrać. Apacze byli niegdyś wielkim plemieniem. Teraz jest nas garstka i osamotnieni pragniemy śmierci. Cochise Urodziłem się wolny na prerii, gdzie tańczył wiatr i nic nie przesłaniało słonecznego światła. Urodziłem się tam, gdzie nie było murów i gdzie wszystko oddychało pełną piersią. Chcę umrzeć właśnie tam, a nie uwięziony w klatce ścian. Geronimo Nigdy już nie będą wolni. Nigdy już nie odzyskają odebranej im ziemi. Walecznych Apaczów spowijają mity i legendy. Podziwiamy ich męstwo, fascynuje nas ich więź z naturą. Biały człowiek zniszczył ich kulturę, zagrabił ich ziemię, odebrał im dzieci i zmusił do porzucenia wiary przodków. Żyją w rezerwatach, setki razy okłamywani i marginalizowani. Apacze nie zniknęli. Usiądźmy z nimi w kręgu przy ognisku, posłuchajmy ich pieśni. Usłyszmy o ich historii i kulturze, o ich zwyczajach i tradycjach, o ich dolach i niedolach. O historii świata, który pogardliwie został nazwany „nowym” ale dla nich od zawsze był domem. To wielki zaszczyt. Poznaj bolesną prawdę o zapomnianych ludziach